Do czego służy otoemisja akustyczna?
Otoemisja akustyczna (ang. otoacoustic emission – OAE) jest obiektywnym badaniem diagnostycznym stosowanym w laryngologii i audiologii do oceny czynności ucha wewnętrznego. Podstawą badania jest rejestracja zjawiska samoistnej lub wywołanej bodźcem akustycznym emisji impulsów dźwiękowych przez znajdujące się w ślimaku komórki słuchowe, które są właściwym receptorem zmysłu słuchu. Metoda ta pozwala więc na wykrycie niedosłuchu odbiorczego pochodzenia ślimakowego. W Polsce od 2002 roku stosowana jest z powodzeniem jako przesiewowe badanie słuchu – wykonuje się ją w oddziałach noworodkowych każdemu dziecku w drugiej dobie życia
Prawidłowy wynik otoemisji nie uprawnia jednak do stwierdzenia, że pacjent słyszy prawidłowo ponieważ badanie odnosi się tylko do jednego, chociaż kluczowego, elementu drogi słuchowej. Jednocześnie wynik nieprawidłowy nie świadczy o uszkodzeniu słuchu z tego powodu, że na rezultat badania w znacznym stopniu może wpływać stan ucha zewnętrznego i środkowego lub warunki w jakich je przeprowadzano. Aby unikać tych fałszywie dodatnich wyników należy skrupulatnie przestrzegać zasad przedstawionych poniżej w punkcie dotyczącym przeciwwskazań do wykonania otoemisji.
Krótkie zestawienie głównych wskazań do wykonania otoemisji można ująć następująco:
Na czym polega badanie otoemisji akustycznej?
Badanie wykonywane jest w wyciszonym pomieszczeniu. W uchu badanego umieszczona zostaje sonda pomiarowa, w której wbudowany jest głośnik nadający dźwięk pobudzjący komórki słuchowe do emisji dźwięków i bardzo czuły mikrofon odbierający tę otoemisję ze ślimaka. Sonda pomiarowa połączona jest z aparatem przetwarzającym dane oraz z komputerem, na którym wynik jest rejestrowany w postaci wykresu.
Jak się przygotować i jakie są przeciwwskazania do otoemisji?
Otoemisja nie wymaga żadnych istotnych przygotowań, a ponieważ jest badaniem nieinwazyjnym i bezpiecznym, to istnieje niewiele do niej przeciwwskazań. Związane są one głównie ze stroną techniczną badania:
Do czego służy otoemisja akustyczna?
Otoemisja akustyczna (ang. otoacoustic emission – OAE) jest obiektywnym badaniem diagnostycznym stosowanym w laryngologii i audiologii do oceny czynności ucha wewnętrznego. Podstawą badania jest rejestracja zjawiska samoistnej lub wywołanej bodźcem akustycznym emisji impulsów dźwiękowych przez znajdujące się w ślimaku komórki słuchowe, które są właściwym receptorem zmysłu słuchu. Metoda ta pozwala więc na wykrycie niedosłuchu odbiorczego pochodzenia ślimakowego. W Polsce od 2002 roku stosowana jest z powodzeniem jako przesiewowe badanie słuchu – wykonuje się ją w oddziałach noworodkowych każdemu dziecku w drugiej dobie życia
Prawidłowy wynik otoemisji nie uprawnia jednak do stwierdzenia, że pacjent słyszy prawidłowo ponieważ badanie odnosi się tylko do jednego, chociaż kluczowego, elementu drogi słuchowej. Jednocześnie wynik nieprawidłowy nie świadczy o uszkodzeniu słuchu z tego powodu, że na rezultat badania w znacznym stopniu może wpływać stan ucha zewnętrznego i środkowego lub warunki w jakich je przeprowadzano. Aby unikać tych fałszywie dodatnich wyników należy skrupulatnie przestrzegać zasad przedstawionych poniżej w punkcie dotyczącym przeciwwskazań do wykonania otoemisji.
Krótkie zestawienie głównych wskazań do wykonania otoemisji można ująć następująco:
Na czym polega badanie otoemisji akustycznej?
Badanie wykonywane jest w wyciszonym pomieszczeniu. W uchu badanego umieszczona zostaje sonda pomiarowa, w której wbudowany jest głośnik nadający dźwięk pobudzjący komórki słuchowe do emisji dźwięków i bardzo czuły mikrofon odbierający tę otoemisję ze ślimaka. Sonda pomiarowa połączona jest z aparatem przetwarzającym dane oraz z komputerem, na którym wynik jest rejestrowany w postaci wykresu.
Jak się przygotować i jakie są przeciwwskazania do otoemisji?
Otoemisja nie wymaga żadnych istotnych przygotowań, a ponieważ jest badaniem nieinwazyjnym i bezpiecznym, to istnieje niewiele do niej przeciwwskazań. Związane są one głównie ze stroną techniczną badania:
